ଭାଗବତ ମହିମା
ସନିଆଁ ଡକାୟତ କଥା
==============

ଭାଗବତ ମହିମାର ଏକ ସୁନ୍ଦର କଥା l ଗୋଟିଏ ଗାଁରେ ସନାତନ ନାମରେ ଲୋକଟିଏ ରହୁଥିଲା l ଚୋରି ଡକାୟତି କରି ସେ ତା ପରିବାର ପାଳେ l ଡାକନାମ ତାର ସନେଇ l ତାକୁ ସମସ୍ତେ ସନିଆ ଡାକୁ ବୋଲି ଜାଣନ୍ତି l

ଦିନକର କଥା ସନିଆର ଦେହ ବଡ଼ ଅସୁଖ ହୋଇ ପଡ଼ିଲା l ରାତିରେ ସେ ଆଉ ଡକାୟତି କରିବାକୁ ଗଲାନାହିଁ l ପର ଦିନ ସକାଳୁ ଶୁଣିବାକୁ ପାଇଲା, ପାଖ ଗ୍ରାମରେ ଭାଗବତ ସପ୍ତାହ ହେବ l ଭାଗବତ ଗାଦି ବସିବେ, ଭାଗବତ ପାଠ ହେବ l ପଣ୍ଡିତସବୁ ଆସି ଭାଗବତ ପାରାୟଣ ଓ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରିବେ l ଆଖ ପାଖ ସବୁ ଗାଆଁରୁ ଲୋକେ ଆସି ସେଠାରେ ରୁଣ୍ଡ ହୋଇ ଭାଗବତ ଶୁଣିବେ l ଖବରଟା ପାଇ ସନେଇ ବଡ଼ ଖୁସି ହୋଇ ଗଲା l ମନେମନେ ଭାବିଲା, ଆରେ ଏହାହିଁ ତ ଡକାୟତି କରିବା ପାଇଁ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ସୁଯୋଗ l

ମାତ୍ର ଦେହଟା ତ ଭଲ ଲାଗୁ ନାହିଁ l କଅଣ କରିବ, ବହୁ ଗୋଳେଇ ଘାଣ୍ଟି ହୋଇ ଶେଷକୁ ସନିଆ ସ୍ଥିରକଲା ସେ ଆଜି ଆଉ ଚୋରି କରିବା ପାଇଁ ଯିବ ନାହିଁ ଏବଂ ସେହି ସମୟରେ ଯାଇ ଭାଗବତ ଶୁଣିବ l ଏହା ବିଚାରି ସେଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟାକୁ ସନିଆ ଯାଇ ଭାଗବତ ଗାଦିରେ ପହଞ୍ଚିଲା l ଶୀତଦିନ ସନିଆ ଘୋଡ଼ିଘାଡ଼ି ହୋଇ ଗୋଟିଏ କଣରେ ବସିଲା l

ପୁରାଣ ପଣ୍ଡା ଭାଗବତ ବ୍ୟାଖ୍ୟା କରୁଥାନ୍ତି ଲୋକ ତଲ୍ଲୀନ ହୋଇ, ଶୁଣୁ ଥାନ୍ତି l ସେଦିନ ଭାଗବତର ଦଶମସ୍କନ୍ଧ ଗୋପଲୀଳା ଚର୍ଚ୍ଚା ହେଉଥାଏ l କଂସ କାରା ଗୃହରେ ଭଗବାନ ଶ୍ରୀକୃଷ୍ଣଙ୍କ ଜନ୍ମ ଓ ତାଙ୍କ ବାଲ୍ୟ ଲୀଳାକୁ ପୁରାଣ ପଣ୍ଡା ଅତି ସୁନ୍ଦର ଭାବେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରୁଥାନ୍ତି, ଭଗବାନଙ୍କ ଲୀଳା ଶ୍ରବଣରେ ଶ୍ରୋତାଙ୍କ ଚକ୍ଷୁ ଅଶ୍ରୁପ୍ଲୁତ ହୋଇ ଯାଉଥାଏl

ପୁଣି ପୁରାଣପଣ୍ଡା ବଖାଣି ବସିଲେ ମା’ ଯଶୋଦା କିପରି କୃଷ୍ଣଙ୍କୁ ବେଶ କରୁଛନ୍ତି l କୃଷ୍ଣଙ୍କ ଶିରରେ ମୟୁର ଚୂଳ, ହାତରେ ସୁନା କଙ୍କଣ, ଆଙ୍ଗୁଠିରେ ସୁନା ମୁଦି, କାନ, ନାଶା, ଅଣ୍ଟା, ଗଳା ସବୁଥିରେ ସୁନା ଗହଣା l ସୁବର୍ଣ୍ଣର ମୁରଲୀ, ସୁବର୍ଣ୍ଣ ଝୁଣ୍ଟିଆ ପିନ୍ଧାଇ ପୁଅକୁ ମାଆ ଅପୂର୍ଵ ବେଶ କରିଦେଲେ l ପୁରାଣପଣ୍ଡାଙ୍କ ବାଳକୃଷ୍ଣଙ୍କ ରୂପର ସୁନ୍ଦରବର୍ଣ୍ଣନା ଶୁଣି ସମସ୍ତ ଶ୍ରୋତା ଭାବ ବିହ୍ଵଳ ଭାବ ଗଦଗଦ ହୋଇ କାନ୍ଦି ପକାଇଲେ l

ଆରେ ! ବାଳ ଗୋପାଳଙ୍କ ଦେହରେ ଏତେ ସବୁ ଅଳଙ୍କାର ଛାଇ ହୋଇ ଯାଇଛି ଏ କଥା ସନେଇ ଶୁଣିଲା l ମନେ ମନେ ଭାବିଲା ଆରେ ମୁଁ କେଡ଼େ ବୋକା ଟେ କିରେ !! ରାତି ସାରା ଏତେ ପରିଶ୍ରମ କରି ପୁଣି ବାରସିନ୍ଧି କରି, ମୁଁ ଯାହା ନପାଉଛି ଏ ବାଳ ଗୋପାଳ ଟୋକାଟା ପାଖକୁ ଚାଲିଗଲେ ତ ତାର ଢ଼େରଗୁଣ ମୋତେ ଏକାବେଳେ ମିଳିଯିବ l ଏତେ ଶ୍ରମକରି ଲାଭ କ’ଣ !

ସନିଆଁ ମନକୁ ଚିନ୍ତା ଘାରିଲା ଟୋକାଟା ପାଖକୁ ଯିବି ଓ ତାକୁ ଲଙ୍ଗଳାକରି ସବୁ ଅଳଙ୍କାର ଘେନି ଆସିବି l ହେଲେ, ସେ ବାଳ ଗୋପାଳ ସୁନ୍ଦୁରିଆ ଟୋକାଟା ରହୁଛି କେଉଁଠି l ବୋଧ ହୁଏ, ପୁରାଣ ପଣ୍ଡା ତା ଠିକଣା ଜାଣି ଥିବେ l ତାଙ୍କୁ ପଚାରିଲେ ସେ ନିଶ୍ଚୟ ବତାଇ ଦେବେ l

ସେ ଦିନ ଭାଗବତ ପାରାୟଣ ଶେଷ ହେଲାରୁ ଲୋକ ମାନେ ଯେଝା ଘରକୁ ଚାଲିଲେ l ସନିଆ ଜଗି ବସିଥାଏ ପୁରାଣ ପଣ୍ଡାଙ୍କୁ l ପୁରାଣ ପଣ୍ଡା ଆସ୍ଥାନ ଛାଡ଼ି ନିଜ ଘରକୁ ବାହାରିଲେ l ସନିଆ ଚୁପ ଚୁପ ଚାଲି ଥାଏ ତାଙ୍କ ପଛରେ l କିଛି ବାଟ ଗଲା ପରେ,ଏକ ନିଛାଟିଆ ଯାଗା ପଡ଼ିଲା l ସେଇଠି ସନିଆ ପଣ୍ଡାଙ୍କ ଆଗକୁ ଚାଲି ଆସି କହିଲା, ପଣ୍ଡା ଗୋସେଇଁ ! ମୁଁ ସନିଆ ଡକାଇତ l ଗୋସେଇଁଙ୍କ ପିଳେହି ପାଣି l ବରଡ଼ା ପତ୍ର ପରି ଥରିବାକୁ ଲାଗିଲେ l

ସନିଆ ପଣ୍ଡାଙ୍କୁ କହିଲା, ଆଜ୍ଞା ଭୟକରନ୍ତୁ ନାହିଁ, ମୁଁ ଆପଣଙ୍କର କିଛି କ୍ଷତି କରିବି ନାହିଁ l ଆପଣ ଆଜି ଯେଉଁ ବାଳ ଗୋପାଳର କଥା ଆଲୋଚନା କରୁଥିଲେ ତାଆରି ଠିକଣା ଟିକିଏ ମୋତେ କହି ଦିଅନ୍ତୁ, ମୁଁ ତା ପାଖକୁ ଯିବି l

ପଣ୍ଡାଙ୍କ ପାଟି ଖନି ବାଜି ଯାଉ ଥାଏ l ଥଙ୍ଗ ଥଙ୍ଗ ହୋଇ ଗୋସେଇଁ କହିଲେ,’ ଆରେ ! ସିଏ ତ ବୃନ୍ଦାବନରେ ରୁହେ l
ତାଆ ପାଖକୁ ସତରେ ତୁ କଅଣ ଯାଇ ପାରିବୁ l ହଉ ! ତୁ ମନକରିଛୁ ଯଦି ଚେଷ୍ଟା କର l’

ଗୋସେଇଁ ଚାଲିଗଲେ l ସନିଆ ଚାଲିଲା ଘରକୁ l
ସନିଆ ଘରେ ଯାଇ ନିଜ ସ୍ତ୍ରୀ,ପିଲା ଛୁଆଙ୍କୁ ବାଳ ଗୋପାଳ, ତା’ ଗହଣାକଥା କହି ବାହାରି ପଡ଼ିଲା ବୃନ୍ଦାବନକୁ l କେତେ ଦିନ ଚାଲି ଚାଲି ସେ ଯାଇ ପହଞ୍ଚିଲା, ବୃନ୍ଦାବନରେ l କାହାକୁ ପଚାରିବ ସେ ବାଳ ଗୋପାଳ କଥା l ସନ୍ଧ୍ୟା ହୋଇ ଆସୁ ଥାଏ, ଜଣେ ସାଧୁଙ୍କୁ ସନିଆ ଭେଟିଲା l

ସାଧୁଙ୍କୁ ସନିଆ ପଚାରିଲା,’ ବାବା, ମୁଁ ଅନେକ ଦୂରରୁ ଚାଲିଚାଲି ଆସିଛି,ଟିକିଏ ବାଳଗୋପାଳ ସହ ଭେଟକରନ୍ତି l ସେ ଏଇଠି ରୁହେ ବୋଲି ମୁଁ ଶୁଣି ଆସିଛି l ଦୟା କରି ଆପଣ ଟିକିଏ କୁହନ୍ତେ ନି, ଗୋପାଳ ସହିତ କେମିତି ଭେଟ ହୋଇ ପାରିବ’ l

ସନିଆର ନିର୍ମଳ ଭାବ ଓ ଉତ୍କଣ୍ଠା ଦେଖି ସାଧୁ ଗୋସେଇଁ କହିଲେ, ଏଇତ ଏବେ ଗୋଧୁଳି ବେଳା l ଗୋଧନ ବାହୁଡ଼ା ବେଳ l ବାଳଗୋପାଳ ଏବେ ଗୋଧନ ବାହୁଡ଼ାଇ ଏଇ ବାଟ ଦେଇ ଯିବ l

ସାଧୁଙ୍କ ଠାରୁ ଏହା ଶୁଣି ସନିଆ ସେଇଠି ସତୃଷ୍ଣ ନୟନରେ ବାଳ ଗୋପାଳଙ୍କୁ ଜଗି ରହିଲା l କିଛି ସମୟ ପରେ ସନିଆ ଦେଖିଲା ସଖାମାନଙ୍କ ସହ ବାଳ ଗୋପାଳ, ଖେଳି ଖେଳି ଆସୁଛି l ସେ ଆସି ସନିଆ ପାଖରେ ଅଟକି ଗଲେ l ସନିଆ ଦେଖୁଛି ଆଃ ! କି ଭୁବନ ମୋହନ ରୂପ ଟିକି ଟୋକାଟିର l ମୁଣ୍ଡରେ ମୟୁର ଚନ୍ଦ୍ରିକା,ହସ୍ତରେ ବଂଶୀ, ସର୍ବାଙ୍ଗ ନାନା ଅଳଙ୍କାର ବିଭୂଷିତ l ଠିକ ପଣ୍ଡା ଗୋସେଇଁ ଯେମିତି ବର୍ଣ୍ଣନା କରି ଥିଲେ ସେଇମିତି l ସନିଆ ଅପଲକ ନେତ୍ରରେ ଚାହିଁରହିଥାଏ ତା ଖୋଜୁଥିବା ବାଳ ଗୋପାଳକୁ l

ବାଳଗୋପାଳ ମୃଦୁମୃଦୁ ହସି ସନିଆ ପାଖେ ଆସି କହିଲେ,” ନେଏରେ ସନିଆ ମୋ ପାଦର ନୁପୁର ନେଇ ଯା” l ସନେଇ କହିଲା, ଏଁ,ଏ ନୁପୁର ତୋ ପାଦରେ କେଡ଼େ ସୁନ୍ଦର ଦିଶୁଛି l ମୁଁ ତାକୁ ନେଇ ଗଲେ ତୋ ପାଦ ଅସୁନ୍ଦର ହୋଇଯିବରେ l ନାଇଁ ନାଇଁ, ମୁଁ ତାକୁ ନେବି ନାହିଁ l ପୁଣି ବାଳ ଗୋପାଳ କହିଲେ, ନେଇ ଯାଆ ରେ ସନେଇ ମୋ’ ବଂଶୀ, ମୋର ହାର,ମୋର ଏ କଙ୍କଣ l ସନେଇର ସେହି ଗୋଟିଏ କଥା l ନାଇଁରେ ମୁଁ ଏହାକୁ ନେବିନାହିଁ l ତୋତେ ଏସବୁ କେଡ଼େ ମାନୁଛି l

ଗୋପାଳଙ୍କ ଭୁବନ ମୋହନ ରୂପ ସାଙ୍ଗକୁ ତାଙ୍କ ମିଠା ମିଠା ବଚନ ଶୁଣି, ସନିଆ ଡାକୁର ପାଷାଣ ହୃଦୟଟା ତରଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥାଏ l ସେ ଆଉ ନିଜକୁ ସମ୍ଭାଳି ପାରିଲାନାହିଁ, ଭୋଭୋ କରି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ଲୋଟି ପଡ଼ିଲା ପ୍ରଭୁଙ୍କ ପାଦତଳେ l ” ଥାଉ ପ୍ରଭୁ, ଏ ଅଳଙ୍କାର ସବୁ ତୁମରି ଅଙ୍ଗରେ ଶୋଭା ପାଉଥାଉ, ଆଉ ତୁମର ଏହି ଭୁବନମୋହନ ରୂପ ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ମୋ ନେତ୍ର ପଥରେ ରହିଥାଉ” l ଏମିତି କହି କାନ୍ଦି କାନ୍ଦି ତା’ ମନ ଉଶ୍ୱାସ ହୋଇ ଗଲା, ହୃଦରେ ଭରିଗଲା ଯୁଗପତ ଆନନ୍ଦ l

ସନିଆର ସେ ଦିନ ଜୀବନର ମୋଡ଼ ବଦଳିଗଲା ସାମାନ୍ୟ ଟିକେ ଭାଗବତ ସତସଙ୍ଗ କରିବାରେ l ଏହା ହିଁ ହେଉଛି ଇଶ୍ୱରାନୁଭୁତି ଓ ଈଶ୍ଵର ପ୍ରାପ୍ତି l

ପରମ ଶାସ୍ତ୍ର ଭାଗବତ, ଅଭ୍ୟାସକରୁଥିବ ନିତ୍ୟ l
ଶ୍ରୀମଦ୍ ଭାଗବତ ହେଉଛି ନିଗମ ବୃକ୍ଷର ଫଳ l ପ୍ରାଣୀର କଲ୍ୟାଣ ପାଇଁ, ସ୍ଵୟଂ ଭଗବାନ୍ ପରମ ଶାସ୍ତ୍ର ଭାଗବତ ସୃଷ୍ଟି କରିଛନ୍ତି l

ଭାଗବତକାର ଅତିବଡ଼ି ଶ୍ରୀ ଜଗନ୍ନାଥ ଦାସ ତେଣୁ ଯଥାର୍ଥରେ କହିଲେ :-
ହରି ଚରିତ ଭାଗବତ l
ପ୍ରାଣୀଙ୍କ ନିସ୍ତାରଣ ପଥ ll
ପରମ ମଙ୍ଗଳ ଏ ବାଣୀ l
ଶୁଣି ସଂସାରୁ ତର ପ୍ରାଣୀ ll

!!! ଓଁ ନମଃ ଭଗବତେ ବାସୁଦେବାୟ !!!

🙏🙏🙏

ଅର୍ଜୁନୀ
—————

ମୋ -7693091971